3 hammers hadden zich geplaatst voor het WK oriëntatielopen in Hongarije dit jaar: Thomas, Greet en ondergetekende. Greet is een ervaren WOC-loopster, maar voor Thomas en mij ging het de eerste keer worden. Maanden er naartoe geleefd, de dagelijkse frisdrankconsumptie verminderd tot stopgezet, een mooi voorbereidingsprogramma en dan volgt een mailtje van Thomas: een virus op zijn evenwichtsorgaan. Zoiets gaat alleen over door te rusten. Thomas verplicht om alles van thuis uit te volgen. De Belgische ploeg dus beperkt tot 3 mannelijke en 2 vrouwelijke atleten.
Een eerste vereiste om aan een WK deel te nemen is ter plaatse geraken. Dat lijkt niet moeilijk, maar het is het wel. Toch zeker als je om iets voor 10 's avonds in Boedapest aankomt en er van de minibusjesverhuurfirma geen spoor te bekennen valt op de luchthaven. Een telefoontje naar het kantoor bracht een mevrouw aan de lijn die alles zou natrekken en dan terugbellen. Na een twintigtal minuten toch eens zelf teruggebeld: kantoor gesloten vanaf 10u. Bel de volgende morgen nog eens terug. Slapen in de luchthaven en dan de volgende dag wel zien? Niet de ideale voorbereiding. Gelukkig stonden er taxi's te wachten voor het gebouw. Een taxi 2u en een paar honderd kilometer verder laten rijden is natuurlijk niet goedkoop, maar Belgiës topatleet Fabien Pasquasy bleek ook nog eens verstand te hebben van de plaatselijke gewoontes en wist ons voor een schappelijke prijs in Miskolc te brengen.
De volgende dag was het model event voor de middenafstand. De eerste kennismaking met het Hongaarse bos was echter nog onzeker wegens geen vervoer. Gelukkig had trainer Roger contacten bij de organisatie en die regelden prompt een taxi voor de Belgische ploeg. In Hongarije nummer 555-555 of 777-777 bellen en die firma komt u halen. Inbegrepen in de prijs was de plaatselijke krant. Wij durven niet te beschrijven wat daar allemaal in stond of de Knijptang zou zijn status als familieblad verliezen. Maar goed, dan kon er toch nog getraind worden in het terrein. Pieter ging de middenafstand niet mee lopen en liep op 1:15000 voor de lange afstand, de rest 1:10000. Het bos was een plezier om in te lopen. Wit is wit. Beukenbos, denk aan het Zoniënwoud, maar dan zonder bramen of varens en met heuvels van een andere categorie. De kaart gaf vertrouwen.
De eerste belangrijke wedstrijd op het programma was de kwalificatie voor de middenafstand. De lopers starten in drie reeksen. De beste 15 van elke reeks gaan door naar de finale. De middenafstand is een bijzondere discipline: hard lopen, 100% concentratie en elke fout is fataal. Wat ik in zo'n geval moet doen om een kans te hebben bij de beste 15 te eindigen is: veel te hard lopen, het concentratievermogen meter na meter voelen afnemen en hopen dat dit juist de wedstrijd is waarin het niet mis gaat. Maar natuurlijk, het gaat mis. De eerste posten gingen goed, een redelijk hoog tempo kunnen aanhouden, zelfs een 10e split ertussen hebben zitten, maar toch nog maar op de 22e plaats rondhuppelen en dan gebeurt het. Een afdaalpost in het groen, voor de zekerheid naar een kruispuntje gegaan en van daar uit op kompas nog wat door het wit. Het groen in vlammen, rechts van de post was het donkergroen. Het groen verdonkert, donkergroen denk ik, wat fout gedacht was. Beginnen afwijken en niet meer zeker zijn, dan maar lopen in de enige richting waar er iets te vinden zou kunnen zijn. En jawel: mijn volgende post gevonden. De weg terug ging wel, maar dan weet je al dat het te laat is. Om diezelfde post dan terug te vinden moet je niet al te hard oriënteren en dus ben je er snel. Maar nog niet snel genoeg. De snelste was er nog twee seconden sneller dan ik, wat een pech. Dan maar vol goede moed beginnen aan de volgende benen, kwestie van de totale afgang te vermijden (een rekbaar begrip, zoals later zal blijken), die benen waren bergop, maar dat ging wel. Opeens hoor ik iemand achter mij aan gestormd komen, merkte dat hij veel meer links dan mij ging zoeken. Ik liep recht op de post en toen hoorde en zag ik de Fransman Gonon aankomen, ha, die mannen maken dus ook fouten. Dat had ik beter niet gedacht, want de volgende post vond ik dat hij te veel naar rechts afweek en ik volgde nogal koppig mijn eigen lijn. Die lijn was wat aangetast door de inspanning en daar was de tweede fout. Weeral 2 minuten kwijt. Daar bleef het dan gelukkig wel bij. Eindresultaat: 28e, 9 minuten achter: 4 minuten fouten en dus 5 minuten fysiek. De 15e plaats was 4 minuten trager dan de winnaar. Het kan dus wel...
De andere Belgen waren ook niet zo te spreken over hun prestaties. Fabien mist 4 minuten aan de eerste post en is 2 minuten uit de finale. Greet 17e, maar een halve minuut erbuiten en dat terwijl ze al na een paar posten en fouten de moed had opgegeven. Het zit er dus zeker wel in. Vinciane werd 29e in haar reeks, ook in dezelfde groene zone als mij zitten prutsen, een kwartier!
De volgende afspraak was de kwalificatie voor de lange afstand. Hier kwam Pieter als frisse man aan de start. Normaal zou dat ook Thomas zijn afspraak zijn geweest, maar ik ging dan maar invallen in zijn plaats. Fabien zat ondertussen met serieuze blaren, hij wist niet of hij wel zou kunnen lopen. We hadden vooraf geschat dat we zo'n 10 minuten achterstand mochten hebben om in de finale te zitten. Wat een misser: bij mij in de reeks was het 3:22. Om maar een idee te geven wat dat wil zeggen: aan de eerste post lag ik er al uit. Een lang been, 14:08 over gedaan, de snelste Roemeen Zinca deed het in 10:43. Op zich was mijn wedstrijd niet slecht, maar een paar kleinere missers en de posten zelf op één na goed gevonden, maar toch nog maar de 29e plaats, bijna 18 minuten achter. De frisse benen van Pieter waren ook van weinig nut, hij kreeg ook 16 minuten aan zijn broek. Bij de dames liep Greet terug een behoorlijke wedstrijd, 19e op 3,5 minuut van de finale. Vinciane 23e op 23 minuten achterstand.
Gelukkig was het niet allemaal miserie. Onze boomlange Waalse vriend zat nog in het bos en bij de kijkpost, zo wist official Roger het te melden, had hij een drietal minuten achterstand. Dat "official" op Roger zijn ID-kaartje was belangrijk. Hierdoor mocht hij niet in de coaching zone komen! De volgende dag stond er wel "coach" op. Maar het wachten was dus op Fabien. Opeens kwamen er twee lopers uit het bos: de grote Franse kampioen Gueorgiou, bezig aan een gezondheidswandelingetje, zo leek het toch, en onze Belgische held Pasquasy. Wij vernamen na de wedstrijd dat de Fransman Fabien aanmaande om het rustig aan te doen en voor één keer niet van hem weg te willen lopen, maar gewoon bij hem moest blijven en dan zou hij zich zeker kwalificeren. En zo geschiedde: 12e op 5:55 van de winnaar in zijn reeks. Minpuntje waren wel zijn voeten, die nu nog meer pijn deden.
Overigens was dit de eerste wedstrijd waar de Belgische ploeg niet met veel bekijks met de taxi arriveerde. We hadden van een plaatselijke verhuurfirma een busje vastgekregen, nog een pak goedkoper dan het originele en een pak groter.
De ploeg (zonder Thomas)
Dan was er de voor mijn benen broodnodige rustdag: twee trainingen! Hoewel er niemand de middenafstandfinale liep, toch naar het model event gegaan. Dat was hetzelfde als voor de aflossing, dus zeker nuttig. In de namiddag was er dan een toertje in het park dat als model event voor de sprint dienstdeed. De sprint was heel anders dan de typische sprint: hij was in het bos en dat gaf toch wel een fijn gevoel.
De volgende dag stond de eerste belangrijke wedstrijd op het programma: de finale van de middenafstand. De hele Belgische ploeg was toeschouwer en, het moet gezegd, daarin excelleerde ze. Wij bespreken de wedstrijd aan de hand van de pronostiek. Telkens de top 3 gokken en als extra bij de mannen nog de zesde plaats omdat Fabien ervan overtuigd was dat hij dat wist! Wat zien we? Novikov, sterk in de kwalificatie, viel door de mand, maar over het algemeen was de ploeg toch sterk bij het gokken.
| Fabien | Jeroen | Pieter | Greet | Vinciane | Roger | |
| 1. Gueorgiou | 1 | 3 | 2 | 2 | 2 | 2 |
| 2. Hubmann | 2 | 1 | 3 | 1 | 1 | |
| 3. Merz | 6 | 6 | 3 | 1 | ||
| 4. Müller | 6 | |||||
| 15. Novikov V. | 2 | 1 | 3 | 3 | ||
| 16. Öberg | 3 | |||||
| 25. Adamski | 6 | |||||
| 26. Kovacs | 6 | 6 | ||||
| 1. Brožková | 2 | 3 | ||||
| 2. Andersen | 3 | 3 | 3 | |||
| 3. Niggli | 1 | 1 | 3 | 1 | 2 | 2 |
| 4. Kauppi | 2 | 3 | 1 | 2 | 1 | 1 |
| 6. Jansson | 2 | |||||
| 23 | 26 | 30 | 26 | 14 | 28 |
Gueorgiou won. Zijn tactiek: blijf op de lijn als het kan. Elke andere loper volgde richting kijkpost de pad, de Fransman liep gewoon voor de luidsprekers door.
Na de middenafstand was er nog de sprint. De dag ervoor nog eens een extra bossprinttraining gedaan in een plaatselijk bos, dat door de wijk ook als stort gebruikt werd. Door de oriënteurs kennelijk ook, want het hing er vol met lintjes en verdwaalde balises. Fabien liep niet mee. Hij wou zijn voet sparen voor de aflossing en de lange afstand. Pieter had goede hoop en zo uw dienaar al geen hoop meer had, gemotiveerd was hij wel. Nu blijkt te gemotiveerd zijn ook niet goed. Je vertrekt dan hard, te hard. Dat lukt voor enkele posten, maar dan is het gedaan en beginnen de kleine foutjes. Als je dan toch blijft doorzetten beginnen de grote fouten en als je dan nog niet toegeeft ga je gewoon posten overslaan. 10 jaar oriënteur en nog nooit opgegeven, fout geknipt of andere diskwalificaties! Uitgerekend op een WOC sla je dan een post over. Wat gaat er op zo'n moment door een loper heen? Wij vroegen het ons al lang af en nu weten wij het ook: het wringt helemaal. De wegen liggen niet waar je verwacht dat ze liggen, de richtingen kloppen niet al te zeer, maar het huis in de verte, dat is het doel en dat zie je en je loopt er dan ook naar toe. Je komt onwetend binnen, wetend dat je een rotwedstrijd hebt gehad wat fouten betreft, zoekt de teamgenoten op, in casu Pieter, die juist als je hem vindt naar de 16e plaats wordt verwezen door de laatste loper die moet binnenkomen en dan verschijnt er het bordje met "Jeroen" en "mp" (in sterk gezelschap, dat wel, maar dat is geen troost). Direct kwamen er twee plaatselijke doch veel te jonge meisjes om een foto met ons vragen. Volgens Pieter was het voor het mooie Belgische pakje, wij denken eerder aan een foto van de treurigste ploeg. Later als de dames zouden aankomen, zouden de traantjes pas echt beginnen vloeien. In één van de reeksen, maar liefst 9 mispunchers en dat allemaal op andere posten. Ook bij de dames verging het de Belgische ploeg niet al te goed vandaag. Het enige wat er dan nog te zeggen valt is "morgen beter".
Voor de echte toppers moest het nu nog beginnen. Wij geven terug de uitslagen van de pronostiek van de ploeg. En het moet gezegd, als gokker zijn we beter dan als oriënteur. Voor de eindstand van de pronostiek deed ik een gouden zaak door niet op Kauppi in te zetten. De nummer twee bij de dames, Gustafsson uit Zweden was dan weer een verrassing die niemand zag aankomen.
| Fabien | Jeroen | Pieter | Greet | Vinciane | Roger | |
| 1. Khramov | 2 | 3 | ||||
| 2. Hertner | 1 | 2 | 3 | |||
| 3. Hubmann | 1 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 |
| 5. Johansson | 2 | |||||
| 7. Müller | 3 | 3 | 2 | |||
| 11. Wingstedt | 3 | 1 | 2 | |||
| 1. Jansson | 2 | 2 | 1 | 3 | 3 | |
| 2. Gustafsson | ||||||
| 3. Niggli | 3 | 1 | 2 | 2 | 2 | 1 |
| 7. Hausken | 3 | |||||
| 13. Kauppi | 1 | 3 | 1 | 1 | 2 | |
| 14. Jureníková | 3 | |||||
| 35 | 16 | 29 | 27 | 38 | 42 |
Nu kregen de benen geen rust meer en was het de aflossing. Fabien start en komt met de kopgroep binnen, Pieter maakt het gat en Jeroen diept het gat verder uit. Geen enkel plan overleeft de ontmoeting met de realiteit dus dit plan klopte dan ook maar half. Fabien startte inderdaad en kwam met de kopgroep mee binnen. Pieter moest het gat laten en Jeroen liet het gat verder uitdiepen. Achteraf wist Pieter verhalen uit het bos mee te brengen van bliksemschichten die hem bergop, bergaf en op het vlakke voorbijschoten. Wij zagen daar niks van, want hoewel er wel een aantal langskwamen bevonden wij ons niet op de juiste plaats om het spektakel te zien. Daar was alleen Den Duits. Kwam mij na post 6 lustig voorbijgeblitzt maar een paar posten verder in de groene bosjes hoorden wij het: hij zit verkeerd! Wij vervolgen dus rustig onze wedstrijd, passeren de kijkpost en daar gaat het mis. Foute paadje genomen, kan iedereen overkomen, maar een Vlaming als eerste. Gevolg: de Bulgaar die we aan de kijkpost in het vizier kregen verdwenen, de Nieuw-Zeelander lachend voorbij en zelfs onze Duitse vriend verscheen terug in het terrein. Maar hij miste de volgende post en zo kwamen we samen aan de derdelaatste post. De voorlaatste post was naar beneden en daarop kreeg ik een paar seconden aan mijn broek, net te veel om het nog dicht te lopen en zo finishte de Belgische ploeg op de 21e plaats. De lezer met de resultaten bij de hand zal hier zeggen: goed gelopen Jeroen, maar 1 plaats verloren. Dat was verkeerd zo bleek, want ik kwam binnen en de teamgenoten kwamen vragen: "al gehoord wat er gebeurd is?" Nee, dat had ik nog niet. De kopgroep van de wedstrijd bestond bij de derde lopers uit de Fransen, de Zweden, de Noren en de Tsjechen. Nu kreeg de Zweed Johansson toch geen tak in zijn been zeker. Hij viel neer en begon te bloeden, de anderen stopten om hem te helpen en brachten hem naar de dichtstbijzijnde weg. De Noor Nordberg haalde hulp terwijl de anderen (Gueorgiou en Smola) schrik kregen toen de Zweed flauwviel. Gelukkig kon er snel een dokter ter plaatse zijn en liep het allemaal nog goed af. Dat was natuurlijk een prachtig staaltje van fair play en compleet het tegenovergestelde van wat er op het gemiddeld voetbalveld gebeurt. Voor de Noren zat er ook een financieel kantje aan de zaak. Als ze wonnen zou de sponsor 6000 euro geven. En toch stoppen! De sponsor in kwestie bleek dit ook wel te waarderen en uiteindelijk kregen ze het geld dan toch.
De coach wacht op Fabien
De laatste wedstrijd op het programma was de lange afstand. De dag ervoor met Pieter en Fabien naar het model event gegaan, een mooi terrein met negatief reliëf. Hier deed zich het volgende voor: aan het uiteinde van de kaart was er een post in wat hallfopen gebied. Pieter en uw dienaar zochten beiden onafhankelijk van elkaar dezelfde post. 200m ervandaan. "Hebt gij 'em?" "Ja", zei Pieter, maar enkele seconden later moest hij dan toch toegeven dat hij "'em" nog niet had en toen we enkele minuten later dan toch volgens het boekje de post vonden, kwam daar de Zwitserse modeleventsneltrein met verschillende wagonnetjes de post knippen. De finale, met Fabien erbij, werd dan de volgende dag gelopen. Hier liepen de dames een wedstrijd van de Hungaria Cup, een vijfdaagse die tegelijkertijd met WOC doorging, Roger coachte en dus bleven alleen Pieter en ik over om een pronostiek te kiezen. Om het wat spannender te maken werd het een top 10. En lopers mochten maar één keer voorkomen. Wij besparen u de ellenlange lijst, maar hoewel we bij de dames Pieter nog 118-129 konden kloppen, was onze keuze bij de mannen niet al te sterk: 100-222. Wij verloren veel punten door Fabien in de top tien te zetten en zijn eerste deel van de wedstrijd was dan ook hoopgevend, maar toen begon de vermoeidheid toe te slaan en dus ook de fouten en zo kwam het dat hij op de 42e plaats eindigde en dus 42 punten waard was. Maar toch de finale gelopen en overleefd (17,7km met 700m omhoog)!
De laatste activiteit was nog een kaartje voor Thomas in Lommel gaan posten. Het Hongaars geld dat een nonkel mij had toegestopt bleek al vervallen te zijn, het was al van 2003. In de winkel naar het postkantoor gestuurd, van het postkantoor naar de bank, bank gesloten en dan wist iemand van de organisatie te zeggen dat het alleen in Boedapest bij de nationale bank ging. Ondertussen waren de dagen voorbijgevlogen, met nog een feestdag en een brugdag erin en was er dus geen postzegel.
Kortom: voor de eerste keer op WOC, wat toch wel een aparte ervaring is. Redelijk tevreden over de middenafstand en de aflossing, de lange niet zo en over de sprint zwijgen we.