De traditionele gezinsvakantie ten huize Hoekx bestaat er in om met de auto naar Oostenrijk te rijden, een appartement in te nemen en dan elke dag met de rugzak de bergen in te trekken op zoek naar natuurschoon en, als het enigszins mogelijk is, een flinke portie kaiserschmarrn. Bij het wandelen door een alpenweide denk je dan wel eens: dat zou hier toch fijn oriënteren zijn, een beetje steil misschien, maar toch wel fijn. Laat oriënteren in zulk terrein nu net zijn wat de Swiss O-Week in 2009 aankondigde en tijdens een gezamelijke dinsdagavondtraining in Leuven werd er al snel beslist om daar naartoe te gaan. Onder de deelnemers in Muotathal een zestal hammers: Greet Oeyen, Benjamin Anciaux, de drie Van der Kleijs en uw dienaar.
Een extra motivatie was dat de laatste twee dagen van de zesdaagse de Euromeeting zouden zijn, met aansluitend nog een aflossing. Euromeeting is een treffen tussen de B-ploegen van het gemiddelde oriëntatieland, wat, zo zal de aandachtige lezer verderop te weten komen, maar wil zeggen dat die enkele procenten te kort komen om in de A-ploeg aan te treden.
Elke wedstrijddag kreeg een naam van de organisatie. De eerste dag, een sprint in het centrum van Schwyz, werd "the incisive day" genoemd, naar de bekende Zwitserse zakmessenfabrikant Victorinox, sponsor en plaatselijke werkgever. Enigszins tot onze spijt moesten wij de naam veranderen in "de regenachtige". Veel tijd om van het stadje te genieten was er niet, de gietende regen eerder een extra motivatie om sneller door te lopen. Deze wedstrijd was een eerste test: Thomas was een week eerder in Slovenië met zijn knie op een steen gevallen en had sindsdien 8 minuten gelopen: 4 minuten na de start in de Spinnewielstaart in Lommel-Kattenbos werd de pijn ondraaglijk en moest er rechtsomkeert worden gemaakt. Benjamin was een week eerder in Spa met de fiets tegen de grond gegaan en zijn rug had onzacht kennis gemaakt met de Waalse grond. Uw dienaar, tenslotte, had te lang met zijn oude schoenen gelopen en pijn aan de rechterkuit gekregen en hoopte dat het na twee weken met nieuwe schoenen terug wat beter zou gaan (wat twee dagen ervoor nog niet het geval was). Thomas zijn test was niet echt geslaagd, hij liep alleen uit omdat hij wist dat het maar een kwartier zou duren. Benjamin was alleen wat te snel voor zijn nochtans snelle SportIdent en miste een post. Uw verslaggever, tenslotte, had geen fysieke problemen meer.
De resultaten:
HE
1. Daniel Hubmann 83 Eschlikon TG OL Regio Wil 14:07
31. Jeroen Hoekx 86 Leuven SLOK 17:36
44. Thomas Van der Kleij 85 Leuven SLOK 18:15
46. Dries Van der Kleij 80 Leuven SLOK 18:16
HAL
1. Daniel Zwiker 79 Bertschikon OLG Galgenen 17:30
39. Jeroen Van der Kleij 81 Leuven SLOK 20:32
HAM
1. Jan Rydell Schmid 83 Trondheim Team Pez & Snapple 16:08
Benjamin Anciaux 86 Leuven SLOK Po.f.
DE
1. Caroline Cejka 85 Bülach OLK Rafzerfeld 16:59
13. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 19:39
De tweede test van de dag was of de tenten waterdicht gebleven zouden zijn, en ook die test viel positief uit.
De tweede dag was de eerste echte Alpenetappe "the varied day". Het programmaboekje schreef verder dat enkel diegenen die als een everzwijn zouden lopen kans hadden op een goed resultaat. Toch zagen wij niet veel variatie: mist en regen. Zelfs zo veel regen dat wij de dag de "nog regenachtigere dag" zouden durven noemen en de speaker toch maar waarschuwde dat lopen als een everzwijn misschien toch niet de juiste instelling was. Maar mist en regen schrikken de noeste oriënteur niet af. Benjamin, militair zijnde, heeft nergens schrik van en wisselde dus met Troller Desmond Franssen, zodat de laatste zijn blessure kon laten rusten in de HAM en de eerste kon proeven van een wedstrijd bij de HE. De wedstrijden in de elitereeksen werden trouwens met GPS gelopen, zodat we op het einde van de dag dan ook onze wegkeuzes konden vergelijken. Interessant op de tracking was wanneer er koeien de weg versperden, de lijn maakte dan een anders onverklaarbaar boogje.
GPS tracking van etappe 2.
Na een wedstrijd in de Ardennen kom je altijd binnen met het gevoel dat je meer hoogtemeters genomen had dan de baanlegger had uitgerekend. De GPS kan dat kwantificeren: 9,1km met 450m klimmen werden er opeens 11522m en 614m klimmen. Dries van der Kleij deed enkele meters beter dan uw dienaar en eindigde op 607m klimmen. De winnaar, Benno Schuler, had 617m nodig als ons geheugen ons niet in de steek laat.
Deze etappe op de Schwialppass had een mooie grijze rotszone in petto. Hier waren putten, zo diep dat de bodem amper te zien was, Jeroen vdK durft beweren dat ze 30m diep waren, tegen de tijd dat dit artikel verschijnt, zijn ze ongetwijfeld al 50m diep. Wij plakken er geen getal op, maar diep waren ze in elk geval. De schijnbare onverschilligheid van de gemiddelde Zwitser ten opzichte van de genoemde diepte was merkwaardig en zou ook de komende dagen opvallen.
HE
1. Benno Schuler 82 Goldau OLG Goldau 1:13:20
45. Jeroen Hoekx 86 Leuven SLOK 1:50:17
51. Dries Van der Kleij 80 Leuven SLOK 1:54:35
Desmond Franssen 84 Leuven SLOK Po.f.
HAL
1. Andreas Hinder 73 Winterthur OLC Winterthur 1:11:02
59. Jeroen Van der Kleij 81 Leuven SLOK 1:45:01
DE
1. Rahel Friederich 86 Liebefeld OLG Basel 1:00:29
10. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 1:14:35
Thomas liep die dag niet, hij ging in Muotathal naar de dokter. Benjamin was één van de laatste starters en hij wist dat de laatste bus terug naar het wedstrijdcentrum om 16u45 was. Hij had om 16u al genoeg genoten van het mooie Zwitserse landschap en besloot toen dat de rest ervan hem gestolen kon worden en dat een warme douche op het wedstrijdcentrum een beter vooruitzicht was. Maar wat een koude douche werd het! Twee uur wachten in de gietende regen! De militairen die voor het vervoer zorgden hadden besloten dat hun dag er op zat en lieten tweehonderd lopers in de regen op een bergpas achter. Van die tweehonderd lopers waren er maar twee met verstand. Genoemde Anciaux en uw dienaar, samen de wedstrijdzone afgesloten, hadden het lumineuze idee om na 5 minuten wachten onder een boom te gaan schuilen, de rest bleef in de regen staan wachten totdat het legerkonvooi eindelijk opdaagde.
Uit de voorgaande beschrijving valt op te merken dat het een hele dag geregend had. Tenten houden maar tot op zekere hoogte van regen. Gelukkig bleek de 610m van Muotathal nog niet te hoog te zijn. Enkel "Zwitser" Yves Briers en de twee HAK lopers Bram en Christof vluchtten uit hun tent naar het wedstrijdcentrum om daar te slapen. Eerder hadden Sara Hendrickx en vriend al een ondergeregende tent gevonden en waren ze in hun reiswagen gaan slapen.
"The arctic day" was de volgende dag die op het programma stond. Het leger bracht ons tot 1200m hoogte, dan was het nog een 700m klimmen naar de startzone. 1u50 naar de start! Hang dat op een papiertje voor een VVO-wedstrijd en wij staan niet in voor de gevolgen. Wij gingen samen met Greet en Sam naar de start en besloten een bergwandeling met rugzak te maken, veel andere lopers namen niet meer mee dan een vestje. Wij hadden zelfs een muts in onze rugzak zitten en waren boven dan ook het middelpunt van jaloerse blikken.
Het eerste deel van de wedstrijd vond plaats in open gebied en dan kwam de rotsenzone. Jeroen vdK klom ergens een rots op en werd toen tegengehouden door iemand van de organisatie om te zeggen dat hij toch wat verkeerd zat en er vijf meter verder een afgrond was om u tegen te zeggen. Normaal zouden wij hier dan zeggen dat gelukkig iedereen er levend uitkwam, maar dan kunnen we spijtig genoeg niet. Net na onze wedstrijd zagen we een helikopter aan komen vliegen tussen de bergen en de wolken. Later bleek dat een Litouwer, volgens getuigen een dikbuikige Litouwer, al te veel had moeten geven om boven aan de start te verschijnen en dat zijn hart het welletjes vond. Als samenvatting kunnen we de woorden van Patrick Wallaert op zijn blog aanhalen: "Overweldigend, extreem, moeilijk, gevaarlijk, . vele uitdrukkingen zijn op deze week van toepassing."
HE 1. Andreas Müller 80 Knonau OLG Säuliamt 58:53 29. Thomas Van der Kleij 85 Leuven SLOK 1:14:04 48. Jeroen Hoekx 86 Leuven SLOK 1:20:12 59. Dries Van der Kleij 80 Leuven SLOK 1:24:05 HAL 1. Marius Mazulis 76 Siauliai Sakas 1:00:24 48. Jeroen Van der Kleij 81 Leuven SLOK 1:27:21 HAM 1. Andreas Rotach 78 Sargans OLG Basel 48:45 57. Benjamin Anciaux 86 Leuven SLOK 1:24:50 DE 1. Rahel Friederich 86 Liebefeld OLG Basel 1:02:38 6. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 1:12:55
Tijdens de wedstrijd haalde Thomas mij in en toch konden we ons inhouden om samen te werken. Ieder zijn eigen weg en elke keer elkaar juist aan de post tegenkomen. Opmerkelijk is ook Greet haar zesde plaats!
En toen was het de rustdag. De dames in ons gezelschap keken hier reikhalzend naar uit, want dit was de dag waarop het nut van de gesponsorde en dus op de camping aanwezige wasmachines duidelijk zou worden. Wij konden het nut ervan niet vatten. Een bergbeekje verlost de kleding ook van onaangename geuren en laat bovenal toe om die verlossing plezant te maken. Om onze kleren te laten drogen hadden we ook geen droogkast nodig. De zon was zowaar aan de hemel verschenen! Elke oriënteur heeft blijkbaar ook iets van een spin in zich, want de wasdraden schoten als spinnewebben uit de, euhm, grond, iets waaraan wij gretig meededen.
's Avonds stond een etentje in Aarau by Yves thuis op het programma. Jeroen wou al een hele week naar Luzern, omdat hij geen campingmens is en er daar wel iets te beleven valt. Luzern ligt aan een meer, de Vierwaldstättersee, en wat is er meer nodig dan zon en water om eindelijk die frisbee te kunnen gebruiken waarvoor hij dient: indruk maken! De gellekersleggers onder ons een gelleke gelegd en dan op naar Luzern. Luzern Beach was een mooi gegeven, maar daardoor kwam het dat ons bezoek aan Luzern City in het water bleef liggen. De spaghetti bij Yves daarentegen werd niet vergeten en tegen het einde van de avond kwam iedereen zwaar ziek van het te veel aan spaghetti en ijs terug op de camping.
Dat dat allemaal geen kwaad kon bleek de volgende dag. Etappe 4 was afgelast wegens modderstromen op de weg ernaartoe en dus kwam etappe 6, "the breathtaking day" er als eerste aan. Dit was inderdaad adembenemend. De etappe was voer voor de downhillspecialisten onder ons, hetgeen een lege verzameling is. Jeroen beweerde dat hij een pak beter zou zijn als de etappe in de omgekeerde richting gelopen was. Hij mag het van ons uitproberen, maar wij beginnen er niet aan. 800m klimmen naar de start, 340m tijdens de wedstrijd, dat wil dus zeggen 1140m dalen. Doe dat maar eens omgekeerd! Nu zal er waarschijnlijk iemand opstaan en zeggen dat het toch niks uitmaakt of het hoogteverschil voor of na de start ligt. Dat doet het wel degelijk. Op 200m na werd het hoogteverschil voor de start afgelegd in Zwitserse militaire konvooien. Die zijn net als een Zwitsers precisieuurwerk: fijn als het werkt, maar het minste probleem en de radertjes lopen mank. Met als gevolg dat halfweg de starts er een half uur niemand meer mocht starten. Thomas werd die dag trouwens wat misselijk boven en wandelde dan maar naar beneden.
HE
1. Andreas Müller 80 Knonau OLG Säuliamt 1:12:37
28. Jeroen Hoekx 86 Leuven SLOK 1:36:02
32. Dries Van der Kleij 80 Leuven SLOK 1:38:30
Thomas Van der Kleij 85 Leuven SLOK Po.f.
HAL
1. Daniel Zwiker 79 Bertschikon OLG Galgenen 1:08:06
59. Jeroen Van der Kleij 81 Leuven SLOK 1:47:19
HAM
1. Philipp Müller 88 Marburg Post SV Dresten 49:31
46. Benjamin Anciaux 86 Leuven SLOK 1:19:27
DE
1. Lucie Rothauer 74 Salzburg ASKÖ Henndorf 1:14:37
9. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 1:32:20
De volgende dag was het Euromeeting "the rough day". Vrij te vertalen als het fiasco der fiasco's. Verzin een nog sterkere term en hij is ook van toepassing. 3,9km, 1u20, als dat geen miserie is. Wij zijn zo vrij om hier onze eigen wedstrijd te analyseren. Dat is nodig en daar leert een mens van bij.
Posten 1-4
Post 1: pad genomen en dan gaat het al direct verkeerd: geen juist punt om het te verlaten. Dan maar de rand van de hoogte gevolgd, de vorige dagen in de open alpenweides een goed idee, hier iets minder, met als gevolg heel wat miserie in het stenenveld, het groen en dan bij het bergje uitkomen dat wat lijkt op de omgeving, maar waar er natuurlijk geen post staat. Door hebben dat ik fout zit. Dan maar op zoek naar een object: de berg op, denken dat het de heuvel aan de rechterkant van de post is, en weer in een insprong uitkomen, waar het weer niet is. Dan maar terug naar de pad en onderweg de insprong vlakbij de post tegen gekomen: resultaat op z'n minst 3 minuten gaan vliegen. Nog geen ramp, onderweg naar post twee, eerst de heuvel over en dan de inzinking volgen. De foute inzinking! In de inloper stond dan nog een post, maar niet de mijne. Weeral geen flauw idee waar het was, eens naar beneden gaan kijken en daar merken dat het die andere insprong moest zijn en dan de post vinden. Posten 3 en 4 rustig gedaan om niet nog eens in de fout te gaan. Die gingen oké.
Posten 4-7
De volgende post was het weer prijs. De afdaling gedaan en dan niet op het kompas gekeken en de foute rotswand gevolgd, waar er in de insprong weeral een put te vinden was, met een post er in. Daar wat staan ronddraaien en er uit gegaan. De juiste wand gevolgd, naar rechts gedraaid, maar weer niet ver genoeg doorgegaan en er dan terug uit waar het dan weer op z'n pootjes terecht kwam. De volgende twee posten weer heel rustig. Het vertrouwen was er terug!
Post 8
Dan kwam er een lang been. Wat mij bezielde weet ik niet, maar een Belg moet nu eenmaal op de paadjes blijven en dat deed ik (net zoals Joost trouwens) niet. Het terrein was veel te ruw en dus gaat er weer tijd en tijd en tijd verloren.
Post 8
Dan moet het toch wel gedaan zijn met de fouten. Er in gaan waar het begint te dalen. Direct niet meer weten wat waar te zien is. Een Clermont-Ferrand gevoel, maar dan met meer rotsen. Bij post 13 uitkomen, mooi door de inzinking naar het juiste topje. Er op gaan, maar er niet genoeg onder gekeken en dus de post niet gezien. Dan maar naar een nieuw punt in de buurt gaan zoeken waar ik de weg terug kon vinden. Uiteindelijk, op de dreef ten zuiden van de post terecht gekomen en van daar uit dan terug bij het topje uitkomen, maar er nu wel eens beter achter gaan kijken. Post gevonden, 12 minuten weg! Post 10 op z'n Vlaams gedaan. Post 11 weer eens doorsteken, kompas, maar toch erlangs. Als het vertrouwen weg is, is het gedaan. 12 terug op zekerheid en bij de 13 was ik al eens geweest. De rest dan maar rustig verder afgewerkt en geen flaters meer gemaakt, maar zo'n slechte wedstrijd als dit was toch al meer dan een jaar geleden, van de laatste dag van de driedaagse van België in Arlon.
DE: 1. Katja Mjøsund 71 Kauniainen MS Parma 43:25 9. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 53:59 HEE (euromeeting): 1. Johan Bäckman 84 FIN 40:39 39. Benjamin Anciaux 86 BEL 1:09:42 42. Jeroen Van der Kleij 81 BEL 1:15:18 43. Dries Van der Kleij 84 BEL 1:17:23 44. Jeroen Hoekx 86 BEL 1:20:08
Allerlaatste! Thomas was nog steeds ziek en startte dus niet. De rest van de ploeg hing ook nogal achteraan. Van de gewone SOW lopers waren er nog een paar achter ons, maar van euromeeting...
De enige manier om met zo'n situatie komaf te maken is eten en drinken. Op de andere dagen gingen wij (zijnde Thomas, Desmond en Jeroen (x2)) in het wedstrijdrestaurant eten, dit in sterke tegenstelling tot de anderen, die zich in zogenaamde kookgroepjes verenigd hadden. Benjamin was hier ook voor gevraagd. Waren het zijn looks of zijn mogelijkheid om serieus zware gasvuren van de scouts mee te nemen, wij weten het niet, maar we weten wel dat hij gewoon zijn benen onder tafel mocht schuiven en dan met een lang gezicht mee moest gaan afwassen. Die gasvuren sleurden wij trouwens in ons busje en auto mee. Niet gebruikt! Hier klappen we uit de biecht, maar wij hebben stiekem wel eens wat potjes yoghurt meegebracht van de winkel, om de arme sukkelaar in zijn behoeften aan melkproducten te voorzien, daarvoor was in de voorraad uit België meegebracht voedsel van zijn kookgroepje geen plaats. Maar nu genoeg gezeverd. Voor wij aan de uitwijding over kookgroepjes begonnen, schreven we dat enkel eten en drinken soelaas konden brengen voor de wanprestaties. Aangezien dit één van die 364 dagen was waarop we als een pater leven, was er voor drank geen plaats en moest de troost van het eten komen. En wat voor een festijn werd het! Koude schotelbuffet! Sla! Tomaat! Komkommer! Meloen! Pasta met een saus van crème fraîche en ketchup! Knackworstjes! En dat à volonté vanaf 14u tot 17u, enkel onderbroken om een flesje gas te gaan zoeken. Dat zoeken, toch zo al de rode draad door de dag, was, hoe kan het ook anders, vruchteloos. De plaatselijke middenstand verwees ons van de ene naar de ander winkel door totdat de laatste in de keten wist te melden: 'niet in Muotathal'. Gelukkig was daar Dries, die nog een vuurtje op overschot had. Na het festijn volgde nog de afwas, en weer was daar het scherpe contrast met de andere groepjes. Niets dan lachende gezichten: afwassen zal plezant zijn, of het zal niet zijn. Wij schetsen het tafereel. De wasaccomodatie bestond uit een lange metalen bak die wat afloopt naar de opening. Op regelmatige afstanden staat er een kraan, 4 in totaal, op even regelmatige afstanden is er een houten plankje, natuurlijk niet onder de kraan. Desmond en uw dienaar nemen de laatste kraan en zijn het spoel- en afdroogteam. Thomas stond daarvoor en was het hoofdwasteam. Jeroen stond als eerste in de lijn en deed de voorwas, wat dat inhoudt, wij weten het niet, en het had ook geen belang, zolang er maar af te wassen bestek, gamellen en potten bleven doorgeschoven worden. Dit alles was buiten plezant ook nog eens efficiënt en er was dan ook een zekere hoeveelheid spijt toen de afwas klaar was. 's Avonds aten we pizza in Brunnen.
Die avond was er weer nieuws. Normaal gezien zou er op etappe 4 gelopen worden de laatste dag, maar daar was het risico voor aardverschuivingen nog te groot. Het gevolg was dat er op dezelfde kaart als etappe 5 gelopen zou worden. Maar dan wel een lange afstand. Dubbel zo lang. Zouden we dan 2u40 in het bos blijven? Neen. Het ging beter. Nog niet goed, maar wel al een pak beter.
DE: 1. Lucie Rothauer 74 Salzburg ASKÖ Henndorf 1:04:58 3. Greet Oeyen 80 Lummen Borham 1:17:19 HEE (euromeeting): 1. Antti Nurmonen 87 FIN 1:05:18 36. Jeroen Hoekx 86 BEL 1:39:55 39. Benjamin Anciaux 86 BEL 1:44:22 40. Dries Van der Kleij 84 BEL 1:53:09 41. Jeroen Van der Kleij 81 BEL 2:09:14
Enkel Greet komt voor in de einduitslag omdat wij Euromeeting liepen. Ze werd 6e in de totaaluitslag, wat wel een erg sterke prestatie is.
Voor ons was er nog een zevende wedstrijd, een aflossing. Dries was starter, dan ik en dan Joost. De andere ploeg was afgevallen. Dries liep een behoorlijke wedstrijd, maar kwam toch als voorlaatste het bos uit. Ik kon maar één plaats verliezen en deed dat dan ook... Voor Joost was er geen redden meer aan. Bij de dames een zelfde verhaal.
De week was een goedgevulde week, met gevarieerde oriëntatieterreinen, kortom, alles wat de oriënteur wil. Het enige dat wat tegenzit is dat je toch al redelijk fanatiek moet zijn om er de lange tijden naar de start bij te nemen en er dan nog plezier aan te hebben. Alleszins een aanrader en moest het weer beter geweest zijn... Wat resultaten betreft, dat was maar een bijzaak en als we het langs de positieve kant bekijken, dan zijn de laatste dagen gevuld met fouten die we tijdens de WOC niet meer zullen maken.